เมื่อเวลา 14.00น.วันที่ 24 พฤศจิกายน 2565 นายสมเดช ลีลามโนธรรม ผู้อำนวยการ กลุ่มโบราณคดี สำนักศิลปากรที่ 9 อุบลราชธานีพร้อมเจ้าหน้าที่ลงพื้น จ.มุกดาหารเพื่อตรวจสอบหลังทราบข่าวว่ากรณี 2 ผัวเมียคือนายราตรี วาปีอายุ 55 ปี และนางประทัพษ์ วาปี อายุ 52 ปี ทั้ง 2อยู่ บ้านเลขที่ 10 บ้านเหมืองบ่า หมู่ 2 ตำบลคำอาฮวน อำเภอเมือง จังหวัดมุกดาหาร ทั้ง 2 ออกไปขุดมันสำปะหลังในพื้นไร่มันสำปะหลังของตนเองได้ขุดพบกลองโบราณจึงแต่งขันขันธ์ 5 มีดอกไม้ เทียน จุดธูป และพวงมาลัยมาขอนำกลองโบราณดังกล่าวกลับตั่งที่บ้านให้ชาวบ้านมากราบไหว้ขอโชคลาภ
หลังจากนั้นจะนำไปถวายให้วัดอยู่ในหมู่บ้านเพื่อให้ชาวบ้านมากราบไหว้ ขอโชคลาภ และเพื่อความเป็นสิริมงคล ซึ่งจากการจากการตรวจสอบของสำนักศิลปากรที่ พบกลองโบราณดังกล่าวเนื้อทองสัมฤทธิ์ มีอายุ กว่า 2,000 ปีโดยทางนายสมเดช ลีลามโนธรรม ผู้อำนวยการขอนำไปเก็บไว้ที่พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ จ.อุบลราชธานีแต่ นายราตรี วาปีและภรรยาพร้อมชาวบ้านไม่ยินยอมจะขอถวายให้วัดเจ้าหน้าที่ต้องประสารไปทางเจ้าหน้าที่ตำรวจ ฝ่าย ปกครองและผู้นำชุมชนเข้าพื้นที่เพื่อทำความเข้าใจของกฎหมายของกรมศิลปากรแห่งชาติเบื่องต้นให้ทั้ง 2 ผัวเมียภรรยาไปลงบันทึกประจำวันอยู่ที่ สภ.เมืองมุกดาหารเป็นหลักฐานโดยนำกลองโบราณดังกล่าวยังเก็บไว้ที่ บ้านนายราตรี วาปีและ จนถึงวันที่ 20 ธันวาคม 2565 ทางเจ้าหน้าที่กรม ศิลปากร จะมารับนำไปเก็บไว้ที่พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ จ.อุบลราชธานีต่อไป.
ภาพ-ข่าว นิรันดร์ ไชยชุติกาญจน์ มุกดาหาร